Οκαταρινέτα: Μπελατσιτσίξ, ξέρεις τί σκεφτόμουνα ;
Μπελατσιτσίξ: ... και πού θες να ξέρω ;
Οκαταρινέτα: ... να, σκεφτόμουνα τις ένδοξες μέρες των βαλκανικών πολέμων ... τους αγώνες του 12 - 13 για την απελευθέρωση των αλύτρωτων αδελφών μας ... στο Αιγαίο, στην Ήπειρο ... στην Μακεδονία ... με τί κόπους, με πόσες θυσίες οι ηρωικοί μας πρόγονοι διάβηκαν τα δύσβατα βουνά, τα κακοτράχαλα μονοπάτια ... σκέψου Μπελατσιτσίξ ... σέρναν ολόκληρα πυροβόλα μέσα στις λάσπες και στους ανύπαρκτους δρόμους ... τί κατόρθωμα κι αυτό ! ... κι όμως τα κατάφεραν ... έφτασαν στην Θεσσαλονίκη ... και μπήκαν στην πόλη νικητές !
Μπελατσιτσίξ: ... Οκαταρινέτα, για πες μου, σε παρακαλώ ... ποιό ακριβώς δρομολόγιο ακολούθησαν οι ηρωικοί εκείνοι Έλληνες για να φτάσουν στην Θεσσαλονίκη ;
Οκαταρινέτα: ... αν δεν με γελά η μνήμη μου μετά τη Λάρισα κινήθηκαν προς την Ελασσώνα και μετά χωρίστηκαν στα δυο ... άλλοι κατευθύνθηκαν προς το Σαραντάπορο και μετά Σέρβια, Κοζάνη, Βέροια, Γιαννιτσά, Θεσσαλονίκη ... και άλλοι προς Κατερίνη, μέσα απ' τα Πιέρια κι από 'κει Θεσσαλονίκη ...
Μπελατσιτσίξ: ... α, καλά ... ακριβώς όπως και σήμερα ! ... τελικά οι εποχές δεν αλλάζουν !
"κλειστά τα Τέμπη για ένα μήνα"
