 | |||
| ... κι έτσι ούτε φαγητό είχανε πια ... ούτε τσαρδί να μείνουνε ... |
Οκαταρινέτα:
… είχανε ΔΕΝ είχανε, μας το έσκασαν το παραμύθι, Μπελατσιτσίξ … «κινδυνεύει η
Ελλάς» …
Μπελατσιτσίξ:
… όπως ακριβώς τα λες, Οκαταρινέτα … παραμύθι … για να πάρουνε τη δόση τους …
να εξυπηρετήσουν τους εντιμότατους τοκογλύφους … και να εξυπηρετήσουνε τις ζωούλες
τους, τα συμφεροντάκια τους, τη μικρή τους εξουσία επάνω στους ιθαγενείς αυτής εδώ
της αποικίας …
Οκαταρινέτα:
… κι αν ΔΕΝ είναι παραμύθι ; … κι αν όντως η πρωτεύουσα απειλή είναι ο
ακρωτηριασμός μας (συν την φτώχεια, που ούτως ή άλλως την βιώνουμε) … κι αν απλώς
ΔΕΝ τόλμησαν, ως τα τώρα, να μας πουν την αλήθεια ;
Μπελατσιτσίξ:
… παραμύθια … στη Δημοκρατία αδιέξοδα ΔΕΝ υπάρχουν … κι η Δημοκρατία χρειάζεται
στιβαρά χέρια και θάρρος, πάνω απ’ όλα … στις απειλές ( όσο σκοτεινές και αν είναι
αυτές) απαντάς με τη δύναμη της αλήθειας … βγαίνεις και κατονομάζεις πρόσωπα
και πράγματα … ή αν ΔΕΝ τολμάς … πας σπίτι σου … ΔΕΝ κάθεσαι να ξεφτιλίζεσαι
για … μια παλιοθέση σε Αμερικάνικο Πανεπιστήμιο …
Οκαταρινέτα:
… και να ήσουν Αμερικάνος … πάει κι έρχεται, κάπως … στο κάτω – κάτω έχεις προσφέρει
υπηρεσίες στην … πατρίδα σου … αν όμως είσαι Έλληνας … ΔΕΝ στέκει … εκτός πάλι
κι θες να βλέπεις μια ζωή «Εφιάλτες» …
Μπελατσιτσίξ:
… μωρέ, όλοι τούτοι ΔΕΝ είναι ούτε Έλληνες, ούτε ξένοι … πολίτες του κόσμου αρέσκονται
να λένε πως είναι … κι ως τέτοιοι, ούτε Πατρίδα γνωρίζουν, ούτε
συναισθηματισμούς, ούτε φίλους και εχθρούς … μόνο συμφέροντα μεγάλα και μικρά …
