 |
| ... ΝΤΡΟΠΗ ... και αίσχος ... |
Οκαταρινέτα: ... Ντρέπομαι ...
Μπελατσιτσίξ: ... τελικά η εικόνα ... κόκαλα ΔΕΝ έχει και κόκαλα τσακίζει ...
Οκαταρινέτα: ... πραγματικά ... ειδικά, αυτή η εικόνα με τσάκισε ... έως σήμερα, νόμιζα πως υπάρχει τιμή και αξιοπρέπεια ... και πως αυτές είναι αξίες αδιαπραγμάτευτες ...
Μπελατσιτσίξ: ... καθώς βλέπεις όμως ξεγελάστηκες ...
Οκαταρινέτα: ... για μία ακόμα φορά ...
Μπελατσιτσίξ: ... θέλεις να προσπαθήσεις να περιγράψεις αυτό που βλέπεις ;
Οκαταρινέτα: ... βλέπω ... τον Έλληνα υπουργό άμυνας ... τον βλέπω να ρίχνει στεφάνι τιμής στην θάλασσα των Ιμίων ... στην μνήμη εκείνων των τριών Έλληνων που πίστευαν στην Έλλάδα ... και έπεσαν προασπιζόμενοι την Πατρίδα ... τον βλέπω όμως μακριά από τον τόπο της θυσίας ... πολύ μακριά ...
Μπελατσιτσίξ: ... και μετά τί βλέπεις ;
Οκαταρινέτα: ... βλέπω, στο βάθος, τα δύο πλοία ... ΔΕΝ είναι ελληνικά ... είναι τούρκικα ... ω δυστυχία μας ...
Μπελατσιτσίξ: ... και μετά ... και μετά ;
Οκαταρινέτα: ... βλέπω τα Ίμια ... πέρα, μακριά ... τα δυο νησιά μαζί είναι σαν να φωνάζουν ... βοηθήστε χριστιανοί ... βοήθεια όμως πουθενά ... κι οι Τούρκοι είναι κοντά τους ...
Μπελατσιτσίξ: ... κι οι Έλληνες ;
Οκαταρινέτα: ... οι Έλληνες ; ... αχ, αυτοί οι Έλληνες ...
