Στη σύνοδο κορυφής του ΝΑΤΟ στην Πράγα το 2003 ο τότε υπουργός Αμυνας Γ. Παπαντωνίου συμφώνησε στη νέα δομή του ΝΑΤΟ που προέβλεπε τη μεταφορά του Αεροπορικού Στρατηγείου του ΝΑΤΟ από τη Νάπολη στη Σμύρνη, την κατάργηση του ΝΑΤΟϊκού Κέντρου Επιχειρήσεων στο Εσκί Σεχίρ (6 CAOC) και τη διατήρηση του ελληνικού Κέντρου Επιχειρήσεων στη Λάρισα (7 CAOC), το οποίο ανά τακτά διαστήματα θα έχει και Τούρκο ΝΑΤΟϊκό διοικητή και όχι αποκλειστικώς Ελληνα, όπως μέχρι πρότινος.
Η παρούσα κυβέρνηση, σύμφωνα με τις υπάρχουσες πληροφορίες, επέμεινε επί μακρόν να έρθει σε συμφωνία με την Τουρκία, ώστε να καταργηθεί οριστικώς το 6 CAOC του Εσκί Σεχίρ και να επισημοποιήσει τον εναέριο έλεγχο (για σκοπούς ΝΑΤΟ) της Βουλγαρίας, Αλβανίας και ΠΓΔΜ, κάτι που ήταν αυτονόητο, καθώς η Τουρκία λόγω τεχνικών δυσκολιών (εμβέλεια ραντάρ της) δεν μπορούσε να έχει.
Το «αντάλλαγμα», όμως, για την Αθήνα από την ενεργοποίηση της νέας δομής του ΝΑΤΟ ανοίγει τον δρόμο στη ΝΑΤΟϊκή συνδιαχείριση του εναέριου χώρου του Αιγαίου, τουλάχιστον το διάστημα κατά το οποίο τη διοίκηση του ΝΑΤΟϊκού κέντρου της Λάρισας θα ασκεί Τούρκος διοικητής, ο οποίος ευλόγως θα κάνει ό,τι μπορεί ώστε να δημιουργηθεί και να μεγιστοποιηθεί πρόβλημα μεταξύ Ελλάδας και ΝΑΤΟ λόγω των ελληνικών αναχαιτίσεων των τουρκικών μαχητικών αεροσκαφών στο Αιγαίο.
Η παρουσία Τούρκου διοικητή στη «ΝΑΤΟϊκή» Λάρισα θα «ΝΑΤΟποιήσει» την περιοχή του Αιγαίου, με αποτέλεσμα τη συνδιαχείρισή της από Ελλάδα - Τουρκία.
Με άλλα λόγια ο εκάστοτε Τούρκος διοικητής, όταν αναλαμβάνει καθήκοντα μπορεί να «απαγορεύει» ή καλύτερα να καταγγέλλει στο ΝΑΤΟ την Ελλάδα για τη χρήση ελληνικών αεροσκαφών που έχουν διατεθεί στο ΝΑΤΟ (Command-Assignment) για αναχαιτίσεις τουρκικών αεροσκαφών (που και αυτά έχουν διατεθεί στο ΝΑΤΟ) στον εναέριο χώρο του Αιγαίου. Και τούτο διότι:
* Το ΝΑΤΟ απαγορεύει να γίνονται αναχαιτίσεις ΝΑΤΟϊκών αεροσκαφών από ΝΑΤΟϊκά αεροσκάφη.
* Το ΝΑΤΟ δεν αποδέχεται και δεν επιτρέπει αναχαιτήσεις σε διεθνή εναέριο χώρο, διότι οι κανόνες του ICAO εφαρμόζονται μόνον σε πολιτικά αεροσκάφη.
Οι αρνητικές εθνικές συνέπειες, ανάλογα με τη συμπεριφορά της Τουρκίας, μπορεί να καταστούν ακραίες, δεδομένου ότι:
* Θα προκύψει θέμα σε βάρος της Ελλάδας σχετικά με τα 6-10 ν.μ. του εθνικού εναέριου χώρου, αφού το ΝΑΤΟ από τον Φεβρουάριο του 1975 δεν αποδέχεται τα 10 ν.μ. του εθνικού εναέριου χώρου.
* Θα έρθει στο προσκήνιο η θέση της Τουρκίας περί αποστρατιωτικοποίησης 18 ελληνικών νησιών του Αν. Αιγαίου, τα οποία από το 1996 το ΝΑΤΟ δεν τα χρησιμοποιεί ούτε σε ασκήσεις ούτε σε υποδομές.
* Το πρόβλημα θα είναι ιδιαίτερο στην περίπτωση της Λήμνου.
* Ομοίως θα έρθουν στο ΝΑΤΟϊκό προσκήνιο οι ισχυρισμοί της Τουρκίας για τις γκρίζες ζώνες στο Αιγαίο με «θύμα» τις ελληνικές αναχαιτίσεις, π.χ. στο Αγαθονήσι και το Φαρμακονήσι, και φυσικά, θα επανέλθει δριμύτερο το θέμα του καθορισμού κατόπιν συμφωνίας μεταξύ Ελλάδας και Τουρκίας της περιοχής έρευνας και διάσωσης στο Αιγαίο για ναυτικά ατυχήματα.
Η παρούσα κυβέρνηση, σύμφωνα με τις υπάρχουσες πληροφορίες, επέμεινε επί μακρόν να έρθει σε συμφωνία με την Τουρκία, ώστε να καταργηθεί οριστικώς το 6 CAOC του Εσκί Σεχίρ και να επισημοποιήσει τον εναέριο έλεγχο (για σκοπούς ΝΑΤΟ) της Βουλγαρίας, Αλβανίας και ΠΓΔΜ, κάτι που ήταν αυτονόητο, καθώς η Τουρκία λόγω τεχνικών δυσκολιών (εμβέλεια ραντάρ της) δεν μπορούσε να έχει.
Το «αντάλλαγμα», όμως, για την Αθήνα από την ενεργοποίηση της νέας δομής του ΝΑΤΟ ανοίγει τον δρόμο στη ΝΑΤΟϊκή συνδιαχείριση του εναέριου χώρου του Αιγαίου, τουλάχιστον το διάστημα κατά το οποίο τη διοίκηση του ΝΑΤΟϊκού κέντρου της Λάρισας θα ασκεί Τούρκος διοικητής, ο οποίος ευλόγως θα κάνει ό,τι μπορεί ώστε να δημιουργηθεί και να μεγιστοποιηθεί πρόβλημα μεταξύ Ελλάδας και ΝΑΤΟ λόγω των ελληνικών αναχαιτίσεων των τουρκικών μαχητικών αεροσκαφών στο Αιγαίο.
Η παρουσία Τούρκου διοικητή στη «ΝΑΤΟϊκή» Λάρισα θα «ΝΑΤΟποιήσει» την περιοχή του Αιγαίου, με αποτέλεσμα τη συνδιαχείρισή της από Ελλάδα - Τουρκία.
Με άλλα λόγια ο εκάστοτε Τούρκος διοικητής, όταν αναλαμβάνει καθήκοντα μπορεί να «απαγορεύει» ή καλύτερα να καταγγέλλει στο ΝΑΤΟ την Ελλάδα για τη χρήση ελληνικών αεροσκαφών που έχουν διατεθεί στο ΝΑΤΟ (Command-Assignment) για αναχαιτίσεις τουρκικών αεροσκαφών (που και αυτά έχουν διατεθεί στο ΝΑΤΟ) στον εναέριο χώρο του Αιγαίου. Και τούτο διότι:
* Το ΝΑΤΟ απαγορεύει να γίνονται αναχαιτίσεις ΝΑΤΟϊκών αεροσκαφών από ΝΑΤΟϊκά αεροσκάφη.
* Το ΝΑΤΟ δεν αποδέχεται και δεν επιτρέπει αναχαιτήσεις σε διεθνή εναέριο χώρο, διότι οι κανόνες του ICAO εφαρμόζονται μόνον σε πολιτικά αεροσκάφη.
Οι αρνητικές εθνικές συνέπειες, ανάλογα με τη συμπεριφορά της Τουρκίας, μπορεί να καταστούν ακραίες, δεδομένου ότι:
* Θα προκύψει θέμα σε βάρος της Ελλάδας σχετικά με τα 6-10 ν.μ. του εθνικού εναέριου χώρου, αφού το ΝΑΤΟ από τον Φεβρουάριο του 1975 δεν αποδέχεται τα 10 ν.μ. του εθνικού εναέριου χώρου.
* Θα έρθει στο προσκήνιο η θέση της Τουρκίας περί αποστρατιωτικοποίησης 18 ελληνικών νησιών του Αν. Αιγαίου, τα οποία από το 1996 το ΝΑΤΟ δεν τα χρησιμοποιεί ούτε σε ασκήσεις ούτε σε υποδομές.
* Το πρόβλημα θα είναι ιδιαίτερο στην περίπτωση της Λήμνου.
* Ομοίως θα έρθουν στο ΝΑΤΟϊκό προσκήνιο οι ισχυρισμοί της Τουρκίας για τις γκρίζες ζώνες στο Αιγαίο με «θύμα» τις ελληνικές αναχαιτίσεις, π.χ. στο Αγαθονήσι και το Φαρμακονήσι, και φυσικά, θα επανέλθει δριμύτερο το θέμα του καθορισμού κατόπιν συμφωνίας μεταξύ Ελλάδας και Τουρκίας της περιοχής έρευνας και διάσωσης στο Αιγαίο για ναυτικά ατυχήματα.