Οκαταρινέτα: νομίζω, Μπελατσιτσίξ πως η μάχη, που μαίνεται για χρόνια, πλησιάζει στο τέλος της ...
Μπελατσιτσίξ: ... σε ποιά απ' όλες τις μάχες αναφέρεσαι Οκαταρινέτα ;
Οκαταρινέτα: ... στην μητέρα όλων των μαχών ... αυτή τη μάχη που θα κρίνει την επιβίωση του απλού πολίτη ... εμένα κι εσένα και εκατομμυρίων άλλων Ελλήνων ... τη μάχη που θα κρίνει την αξιοπρέπεια του καθενός μας στη ζωή ... τη μάχη που θα καθορίσει τελικά την επιβίωση ή την πτώση του κοινωνικού κράτους ... τη μάχη ενάντια στους εμπόρους του ανθρώπινου πόνου ... τη μάχη για το δικαίωμα στην υγεία ...
Μπελατσιτσίξ: ... ωραία όλα αυτά ... πες μου όμως, τί ακριβώς μπορεί να γίνει τώρα που αφεθήκαμε νε βρεθούμε στο έσχατο σημείο ; ...
Οκαταρινέτα: ... αυτό μου θυμίζει, Μπελατσιτσίξ, τη ρήση "πονάει κεφάλι ... κόβει κεφάλι" ... δεν πιστεύω πως κόβοντας αυτό το κεφάλι θα μπορέσει το σώμα να επιβιώσει ... κι οι μόνοι που θα επωφεληθούν από τον θάνατο του κοινωνικού κράτους ... οι μόνοι που θα πανηγυρίσουν επάνω στο πτώμα του ... είναι αυτοί που σήμερα κι εχθές και προχθές απεργάστηκαν κι εξακολουθούν ν' απεργάζοναι την πτώση του ...
Μπελατσιτσίξ: ... και τί προτείνεις τελικά ... μπορούμε να σώσουμε τον ασθενή ;
Οκαταρινέτα: ... ο ασθενής, Μπελατσιτσίξ, δεν είναι μόνο το σύστημα ... είμαι εγώ, είσαι κι εσύ ... συνεπώς, Μπελατσιτσίξ ... ή ΕΣΥ ... ή οι έμποροι ... κι νικήσουν αυτοί ... αντίο κι ΕΣΥ ... κι εσύ !
