Οκαταρινέτα: Μπελατσιτσίξ, σκέφτομαι πως εδώ που φτάσαμε η απεργία είναι πλέον ... η μητέρα όλων των μαχών ...Μπελατσιτσίξ: ... ξέρεις, πιστεύω πως έχουμε περάσει στην τελική φάση του σχεδίου της αποδόμησης ...
Οκαταρινέτα: ... αυτό πιστεύω κι εγώ ... όμως εδώ γεννάται το ερώτημα ... και μετά την αποδόμηση, τί ; ... γιατί θα πρέπει κάτι να υπάρξει μετά ...
Μπελατσιτσίξ: ... εν αρχή ην το χαός, Οκαταρινέτα ... πλήθη χωρίς στον ήλιο μοίρα ... χωρίς δουλεία ... χωρίς μέλλον ... χωρίς προοπτική ... χωρίς ψωμί ...
Οκαταρινέτα: ... δηλαδή δεν φτάσαμε ακόμα στον πάτο ; ...
Μπελατσιτσίξ: ... ο πάτος, Οκαταρινέτα, θα είναι οδυνηρός ... κι όποιος μιλά για πάτο ... δεν ξέρει γιατί μιλά ... και για να επανέλθουμε στην αποδόμηση ... πρώτα θα αποδομηθεί η κοινωνία, μετά το κράτος και τέλος ο κόσμος όλος ... και αυτό που θ' απομείνει - γιατί πάντα κάτι απομένει - θ' αποτελέσει το αύριο ... μόνο που εμείς, τότε, θ' αποτελούμε το παρελθόν ... γιατί απλά δεν θα έχουμε επιβιώσει ...
Οκαταρινέτα: ... και καλά, δεν υπάρχει οδός διαφυγής ... λύση έκτακτης ανάγκης ... σανίδα σωτηρίας ; ...
Μπελατσιτσίξ: ... υπάρχει ... αλλά χρειάζεται κότσια ...
Οκαταρινέτα: ... και ποιά είναι αυτή ...
Μπελατσιτσίξ: ... να τους αποδομήσεις πρώτα εσύ ... πριν προλάβουν να το κάνουν αυτοί ...
