Γιώργος Παπανδρέου: ... αν πριν από ένα χρόνο, σας έλεγα ότι, σε 11 μήνες, απέναντι στο φάσμα της χρεοκοπίας, θα κατορθώναμε να στήσουμε ένα πρωτόγνωρο μηχανισμό στήριξης, από το μηδέν, και να εξασφαλίσουμε το πρωτοφανές ποσό των 110 δις, για να μην καταρρεύσει η χώρα, τότε θα άκουγα από παντού ότι, αυτά που λέω, «δεν γίνονται. Στην Ελλάδα, δεν γίνονται» ...Οκαταρινέτα: ... κι εσύ τί λες για όλα αυτά, Μπελατσιτσίξ ;
_Μπελατσιτσίξ: ... λέω πως αυτά τα πράγματα γίνονται ΜΟΝΟ στην Ελλάδα ... να αισθανόμαστε περήφανοι που χρεωθήκαμε περισσότερο από κάθε άλλη χώρα .... και να βαφτίζουμε την κατάντια μας αυτή ... δείγμα εμπιστοσύνης των τοκογλύφων δανειστών μας απέναντι στην χώρα και ιδιαιτέρως απέναντι στην υπεύθυνη (!;) νέα της κυβέρνηση ...
_Οκαταρινέτα: ... και για την υπανάπτυξη ; ... μήπως έχεις και γι' αυτήν κάποιο σχόλιο ;
_Μπελατσιτσίξ: ... υπανάπτυξη σημαίνει να είσαι χρεωμένος ως τα μπούνια ... και να πουλάς τα κυριαρχικά σου δικαιώματα έναντι νέου δανείου ... υπανάπτυξη σημαίνει να συνεχίζεις να παραμυθιάζεις τον ελληνικό λαό, παρουσιάζοντας το άσπρο, μαύρο και την καταστροφή, επιτυχία ... υπανάπτυξη, τέλος, σημαίνει να ερωτάσαι για το αν πιστεύεις στην συνεκμετάλλευση του Αιγαίου με την Τουρκιά κι εσύ να απαντάς πως υπάρχει υπέρβαση του κανόνα της μίας ερώτησης ...* κάτι άλλο ;...
_
Οκαταρινέτα: ... κι οι φωτογραφίες ;
_
Μπελατσιτσίξ: ... α, μπα ... τίποτα ... συμπολίτες μας της Δυτικής Θράκης που πιστεύουν στην συνεκμετάλλευση της Θράκης ...
_
Οκαταρινέτα: ... από εμάς και τους Τούρκους ;
_
Μπελατσιτσίξ: ... από αυτούς ... και τους Τούρκους ! ... φτιάξαν και σημαία ... για πάν ενδεχόμενο ...
*Δ. ΚΑΔΔΑ («ΚΥΡΙΑΚΑΤΙΚΗ ΕΛΕΥΘΕΡΟΤΥΠΙΑ»): Κύριε Πρωθυπουργέ, προχθές στο Υπουργικό Συμβούλιο, εκφράστηκαν αντιρρήσεις για το σχέδιο επιτάχυνσης των μεγάλων επενδύσεων το «fast track». Μπορείτε να κωδικοποιήσετε τις αντιρρήσεις και το σκεπτικό κάθε Υπουργού; Και επίσης, επειδή διεθνώς οι μεγάλες επενδύσεις γίνονται στο ενεργειακό πεδίο, πείτε μας είναι στις προθέσεις σας η συνεκμετάλλευση του πλούτου του Αιγαίου με την Τουρκία; Ευχαριστώ πολύ.
Γ. Α. ΠΑΠΑΝΔΡΕΟΥ: Πρώτα απ’ όλα, είναι δύο ερωτήσεις τελείως διαφορετικές. Το Υπουργικό Συμβούλιο συζητά, θα συζητά και πάντα θα συζητά – αλλιώς, δεν έχω λόγο να το συγκαλέσω. Δεν το συγκαλώ για πανηγυρικούς λόγους. Και στη Θεσσαλονίκη, δεν το συγκάλεσα για πανηγυρικούς λόγους. Θα μπορούσε να έχε έρθει, όπως είθισται κάθε χρόνο, ολόκληρο το Υπουργικό Συμβούλιο στη Θεσσαλονίκη, αλλά δεν κάνει δουλειά. Εμείς είπαμε να κάνουμε δουλειά. Μας έκαναν και κριτική από πάνω ότι κάναμε δουλειά, ότι δεν αφήσαμε απλώς να έρθουν βόλτα!
Και όχι μόνο έγινε δουλειά στο Υπουργικό Συμβούλιο, αλλά είχαν και πολύ σημαντικές επαφές με τους φορείς τους οποίους εποπτεύουν, ή με τους οποίους συνεργάζονται, κοινωνικούς, οικονομικούς, τους κοινωνικούς εταίρους κ.λπ.
Βγήκε δουλειά. Και μάλιστα, ήταν και δέσμευσή μας να έρθουμε στη Θεσσαλονίκη. Από το 2004 – όχι το 2009 – είχαμε πει ότι το Υπουργικό Συμβούλιο θα πηγαίνει στις περιφέρειες. Γιατί είναι σημαντικό; Διότι το κάθε Υπουργείο αναγκάζεται, όταν πηγαίνει σε μια περιφέρεια, να κινητοποιεί ολόκληρο το διοικητικό μηχανισμό του Υπουργείου, για να δει τα προβλήματα της περιφέρειας. Κάποια στιγμή βεβαίως, η περιφέρεια η ίδια – αυτός είναι ο «Καλλικράτης» – θα λύνει αυτά τα προβλήματα.
Αλλά έως ότου αυτό γίνει πράξη, που απαιτεί μια μεταβατική περίοδο, εμείς πρέπει να στηρίξουμε την περιφέρεια, κινητοποιώντας αυτούς τους αργούς, τους αργόσυρτους ρυθμούς, που ξέρουμε ότι υπάρχουν στην κεντρική Διοίκηση, με αυτή τη διαδικασία. Και θα συνεχίσουμε τέτοιες παρόμοιες συναντήσεις, ανάλογα με την περιοχή βεβαίως θα δούμε ποιοι Υπουργοί θα χρειάζονται, για να μπορούμε να συζητάμε τα περιφερειακά ζητήματα και να λύνουμε προβλήματα.
Όμως, το προχθεσινό Υπουργικό Συμβούλιο δεν ήταν για θέματα μόνο Θεσσαλονίκης ή Μακεδονίας. Ήταν και για θέματα ευρύτερων πολιτικών αποφάσεων. Και πήραμε πολύ σημαντικές αποφάσεις, από τον ΟΣΕ και την πιο γρήγορη απόδοση δικαιοσύνης – ένα πολύ σημαντικό ζήτημα - μέχρι βεβαίως το λεγόμενο «fast track».
Δεν υπήρξε διαφωνία επί της αρχής. Υπήρξαν βεβαίως ερωτήματα από κάποιους Υπουργούς, για το πόσο θα μπορεί να εφαρμοστεί με τον καλύτερο δυνατό τρόπο, ποια πιθανά εμπόδια να βρει, πώς θα τα ξεπεράσουμε, πώς θα λειτουργήσει με ένα τρόπο, ώστε πραγματικά να έχουμε αποτέλεσμα. Μια πολύ εποικοδομητική συζήτηση.
Αν τώρα θέλει κανείς, για λόγους εντυπωσιασμού, ένα σοβαρό διάλογο, να τον παρουσιάσει ως σύγκρουση – «και τσακώθηκαν και διαφορές και τα λοιπά» – βεβαίως, μπορεί να το κάνει. Όμως, αυτό δεν θα με σταματήσει, γιατί πρέπει να περάσουμε σε αυτή την πολιτική κουλτούρα στη χώρα μας, ότι ο διάλογος είναι ευεργετικό στοιχείο της πολιτικής ζωής.
Δεν μπορεί ο κάθε διάλογος να σημαίνει ότι υπάρχουν διαφωνίες και ότι τσακώθηκαν। Μα, το Υπουργικό Συμβούλιο είναι ένα συλλογικό όργανο της Κυβέρνησης, συζητά. Συζητά το Υπουργικό Συμβούλιο. Και εγώ έχω τονίσει: η διαβούλευση, η συζήτηση είναι εκείνο που μας επιτρέπει να παίρνουμε τις καλύτερες αποφάσεις. Αλλιώς, θα κάνω όπως έκανε ο προηγούμενος πρωθυπουργός, ο κ. Καραμανλής, που δεν συνερχόταν ποτέ το Υπουργικό Συμβούλιο, αν αποφάσιζε, όποτε αποφάσιζε, το έκανε μέσα σε ένα στενό κύκλο, χωρίς διαβούλευση και, βεβαίως, είδατε πού πήγε η χώρα.
Γ. Α. ΠΑΠΑΝΔΡΕΟΥ: Πρώτα απ’ όλα, είναι δύο ερωτήσεις τελείως διαφορετικές. Το Υπουργικό Συμβούλιο συζητά, θα συζητά και πάντα θα συζητά – αλλιώς, δεν έχω λόγο να το συγκαλέσω. Δεν το συγκαλώ για πανηγυρικούς λόγους. Και στη Θεσσαλονίκη, δεν το συγκάλεσα για πανηγυρικούς λόγους. Θα μπορούσε να έχε έρθει, όπως είθισται κάθε χρόνο, ολόκληρο το Υπουργικό Συμβούλιο στη Θεσσαλονίκη, αλλά δεν κάνει δουλειά. Εμείς είπαμε να κάνουμε δουλειά. Μας έκαναν και κριτική από πάνω ότι κάναμε δουλειά, ότι δεν αφήσαμε απλώς να έρθουν βόλτα!
Και όχι μόνο έγινε δουλειά στο Υπουργικό Συμβούλιο, αλλά είχαν και πολύ σημαντικές επαφές με τους φορείς τους οποίους εποπτεύουν, ή με τους οποίους συνεργάζονται, κοινωνικούς, οικονομικούς, τους κοινωνικούς εταίρους κ.λπ.
Βγήκε δουλειά. Και μάλιστα, ήταν και δέσμευσή μας να έρθουμε στη Θεσσαλονίκη. Από το 2004 – όχι το 2009 – είχαμε πει ότι το Υπουργικό Συμβούλιο θα πηγαίνει στις περιφέρειες. Γιατί είναι σημαντικό; Διότι το κάθε Υπουργείο αναγκάζεται, όταν πηγαίνει σε μια περιφέρεια, να κινητοποιεί ολόκληρο το διοικητικό μηχανισμό του Υπουργείου, για να δει τα προβλήματα της περιφέρειας. Κάποια στιγμή βεβαίως, η περιφέρεια η ίδια – αυτός είναι ο «Καλλικράτης» – θα λύνει αυτά τα προβλήματα.
Αλλά έως ότου αυτό γίνει πράξη, που απαιτεί μια μεταβατική περίοδο, εμείς πρέπει να στηρίξουμε την περιφέρεια, κινητοποιώντας αυτούς τους αργούς, τους αργόσυρτους ρυθμούς, που ξέρουμε ότι υπάρχουν στην κεντρική Διοίκηση, με αυτή τη διαδικασία. Και θα συνεχίσουμε τέτοιες παρόμοιες συναντήσεις, ανάλογα με την περιοχή βεβαίως θα δούμε ποιοι Υπουργοί θα χρειάζονται, για να μπορούμε να συζητάμε τα περιφερειακά ζητήματα και να λύνουμε προβλήματα.
Όμως, το προχθεσινό Υπουργικό Συμβούλιο δεν ήταν για θέματα μόνο Θεσσαλονίκης ή Μακεδονίας. Ήταν και για θέματα ευρύτερων πολιτικών αποφάσεων. Και πήραμε πολύ σημαντικές αποφάσεις, από τον ΟΣΕ και την πιο γρήγορη απόδοση δικαιοσύνης – ένα πολύ σημαντικό ζήτημα - μέχρι βεβαίως το λεγόμενο «fast track».
Δεν υπήρξε διαφωνία επί της αρχής. Υπήρξαν βεβαίως ερωτήματα από κάποιους Υπουργούς, για το πόσο θα μπορεί να εφαρμοστεί με τον καλύτερο δυνατό τρόπο, ποια πιθανά εμπόδια να βρει, πώς θα τα ξεπεράσουμε, πώς θα λειτουργήσει με ένα τρόπο, ώστε πραγματικά να έχουμε αποτέλεσμα. Μια πολύ εποικοδομητική συζήτηση.
Αν τώρα θέλει κανείς, για λόγους εντυπωσιασμού, ένα σοβαρό διάλογο, να τον παρουσιάσει ως σύγκρουση – «και τσακώθηκαν και διαφορές και τα λοιπά» – βεβαίως, μπορεί να το κάνει. Όμως, αυτό δεν θα με σταματήσει, γιατί πρέπει να περάσουμε σε αυτή την πολιτική κουλτούρα στη χώρα μας, ότι ο διάλογος είναι ευεργετικό στοιχείο της πολιτικής ζωής.
Δεν μπορεί ο κάθε διάλογος να σημαίνει ότι υπάρχουν διαφωνίες και ότι τσακώθηκαν। Μα, το Υπουργικό Συμβούλιο είναι ένα συλλογικό όργανο της Κυβέρνησης, συζητά. Συζητά το Υπουργικό Συμβούλιο. Και εγώ έχω τονίσει: η διαβούλευση, η συζήτηση είναι εκείνο που μας επιτρέπει να παίρνουμε τις καλύτερες αποφάσεις. Αλλιώς, θα κάνω όπως έκανε ο προηγούμενος πρωθυπουργός, ο κ. Καραμανλής, που δεν συνερχόταν ποτέ το Υπουργικό Συμβούλιο, αν αποφάσιζε, όποτε αποφάσιζε, το έκανε μέσα σε ένα στενό κύκλο, χωρίς διαβούλευση και, βεβαίως, είδατε πού πήγε η χώρα.
